سه شنبه ۱۲ آذر ۹۸ | ۱۲:۲۱ ۹۴ بازديد
دستوراتي كه در لهجه هاي كد نوشتن اجرا ميشوند را به دو گونه مي توان تقسيم كرد :
مدل اوليه : دستوراتي كه براي اجرايشان پردازنده به منابع بيروني نياز ندارد مثل عمليات رياضي . اين مدل اوامر غالبا با سريع اجرا ميشوند و احتمال رخداد غلط در آنان فراوان نادر است .
نوع دوم : دستوراتي كه براي اجرايشان پردازنده به منابع بيروني نياز داراست نظير تلاوت يك پوشه يا اين كه ارسال يك پست الكرونيكي . درين دستورها پردازنده مي بايست از هارد يا اين كه كارت شبكه بخواهد تا دستوراتي را اجرا نمايد و سود را به پردازنده تحويل دهد . اين اوامر دو خصوصيت داراي اهميت دارا هستند . يك سرعت اجراي آنها زياد كمتر از دستورها جور نخستين است . دوم اينكه مضاعف مستعد اشتباه ميباشند .
روش مواجه گويش ها سنتي با اوامر جور دوم :
گويش هاي كهن كه قالبا براي محيط هاي تك پردازنده و تك كاربري پباده سازي گرديده اند . غالبا مكانيزمي براي برخورد با دو اختلال ياد شده ارايه نميكنند و براي رئيس اين مشكلات بايستي از كتابخانه ها به كار گيري كنيم . براي رئيس غلط مي بايست از بلوك هاي try بهره برد . در لهجه هاي ديرين در اكثري از مواقع استعمال از اين بلوك ها ازروي ميل است و برنامه نويسان مبتدي و تازه كار به طور معمول براي دوري از پيچيدگي برنامه خويش را از قيد اين بلوك ها آزاد مي نمايند و با جلوگيري از پيچيدگي مشكلات را به زمان اجرا حواله مي نمايند . برنامه هاي كه با توقف هاي بي ادله از كار مي افتد بي آن كه بتوان سرنخي از ايراد در آن پيدا كرد . در برخورد با نقص سرعت كم دستورها لهجه هاي سنتي پيشنهاد به طاقت مي نمايند يا اين كه درصورتيكه برنامه نويس اهل حوصله نباشد كتابخانه هاي thread را توصيه مي كنند كه به كار گيري از آنان به طور معمول موجب پيچيدگي برنامه مي شود .